دوستی های کودکانه و نحوه برقراری ارتباط کودکان با هم سالان خود، یکی از مشغله های اصلی والدین است. در موارد بسیاری والدین از این موضوع نگران هستند که فرزندشان با چه کسی دوست است و چنانچه از رابطه ای خشنود نباشند، سعی می کنند تا مانع آن شوند. البته این نگرانی تا حد زیادی به جا و منطقی است. چرا که دوستان می توانند تاثیرات زیادی را بر رفتار و سرنوشت افراد بر جای گذارند. اما برخورداری فرزندان از روابط دوستی مناسب می تواند سهم مهمی در سلامت روانی کودکان داشته باشد.

تحقیقات و مطالعات بسیاری نشان داده اند که داشتن دوست و تعلق داشتن به گروه همسالان، در ارتقای سلامت روانی افراد موثر است و موجب می شود تا فرد این توانایی را پیدا کند تا از موقعیت های دشوار زندگی، راحت تر عبور کند و در نهایت زندگی موفق تری داشته باشد.

آنچه مشخص است اینکه هر کسی به داشتن دوست نیاز دارد چرا که ممکن است در زندگی شرایطی به وجود بیاید که خانواده نتواند به حمایت فرد بپردازد و در این شرایط، حمایت دوستان می تواند عامل مهمی برای فرد باشد. پس این عمل درست نیست که برخی از والدین مانع از دوستی های فرزند خود می شوند وبا این اقدام، فرصت های زیادی را از فرزند خود دریغ میکنند. هرچند نباید این مساله را هم از نظر دور داشت که فرایند دوست یابی هم، فرایند کم دردسری نیست.

بسیاری از کودکان در روند دوستی های خود با مشکلات بسیاری روبرو می شوند و یا در برقراری ارتباط مشکل پیدا میکنند و این باعث ایجاد حس ناامیدی و نوعی یاس در آنها می شود.

احتمالا شنیدن این جمله از زبان بچه ها که "هیشکی منو دوست نداره و با من دوست نمیشه" برای والدین ناراحت کننده و غم انگیز است. ادامه مطلب...